De Woestijn

In het najaar van 2004 maakte ik een onvergetelijke groepswandelreis in Jordanië. Tijdens de wandeltrekking door de woestijn en bergen sliepen we meestal in de open lucht onder de sterrenhemel, samen op een groot kleed met matrasjes in de open lucht. Wild kamperen maar dan zonder een tent. ’s Morgens vroeg stonden we voor zonsopgang op en gingen we in de ochtendschemer op pad door het ruige gebergte en de woestijn. Aan het eind van de ochtend, als het te warm werd om verder te lopen, stond onze meereizende kok ergens klaar met een heerlijke vegetarische lunch op een plekje met schaduw. Na de lunch en siësta ging de rugzak weer om en liepen we nog een paar uur naar de volgende kampeerplek. Daar hadden we dan nog een klein uurtje over tot het donker werd. In dat vrije uurtje ging ik meestal op verkenning rond ons kamp. Soms klauterde ik alleen of met een wandelmaatje omhoog op een uitdagende rots om te kijken naar de ondergaande zon.

Ik herinner me dat ik een keer alleen op een rots van zandsteen was gaan zitten, in kleermakerszit met een prachtig uitzicht op de woeste omgeving. Ik sloot mijn ogen, ik voelde de zon op mijn huid en de warme lucht die ik door mijn neus inademde voelde een beetje koeler wanneer ik weer uitademde. Terwijl ik daar rustig zat dwaalden mijn gedachten af naar onze jongste zoon Jesse die in het voorjaar was overleden. Jesse was nog maar een ondernemende dreumes met ondeugende ogen. Het verlies van Jesse was toen nog maar kort geleden en het verdriet zat nog zo diep bij mij. Ik weet niet of er een hemel of een hiernamaals is, maar voor mij is het alsof Jesse’s ziel is opgegaan in de zon. Boven op die rots in de woestijn was het alsof Jesse heel dicht bij me was en ik voelde een enorme rust over me heen komen die ik nog niet eerder had gevoeld.

Hoe lang ik daar in stilte op die rots heb gezeten, weet ik niet. Toen ik mijn ogen opende zat Nadia, een reisgenote, een paar meter bij me vandaan. Ze zei dat ze het een mooie plek vond om te mediteren en vroeg me of het een fijne meditatie was. Onzeker antwoordde ik: ‘Mediteren? Ik weet eigenlijk niet precies hoe dat moet’. Ik was toen nog onbekend met mediteren en wat dat precies inhield. Maar Nadia vertelde me dat ze me had zien zitten in diepe rust en ze dacht dat ik in diepe meditatie was. Ik zei dat ik daar gewoon rustig had gezeten met mijn ogen dicht, de zon en de warme wind op mijn huid had gevoeld en dat er mooie gedachten langs waren gekomen. ‘Doe je dit vaker?’, vroeg ze. En ik antwoordde dat ik op dit soort reizen meestal op zoek ga naar een mooi plekje om even rustig te zitten, soms ook met mijn ogen dicht.

De woestijn heeft nog steeds een grote aantrekkingskracht op mij en na Jordanië heb ik de woestijn vaker opgezocht. Woestijnen zijn onherbergzaam, kurkdroog met een verzengende hitte en ’s nachts vaak vrieskou. Maar met zijn enorme leegte heeft het ook een prachtige schoonheid: Hoge zandduinen die altijd in beweging zijn en machtige rotsformaties met een schitterend kleurenpalet door de schittering van de zon. Weinig planten en dieren kunnen overleven in de woestijn, maar als je door de woestijn trekt ontdek je dat er hoeveel moois er leeft, groeit en zelfs bloeit en dat samen met die uitgestrektheid maakt dat je er stil van wordt.

Ruim 8 jaar na mijn reis in Jordanië begon ik met het volgen van yogalessen. Zdenka wees me de weg op het pad van spiritualiteit en leerde me kennismaken met diverse soorten van meditatie. Yoga en meditatie heeft me tot nu toe veel gebracht: ik leerde te kijken naar mezelf, om van mezelf te houden en mezelf te accepteren zoals ik ben en het leven zoals het is. Achteraf besef ik hoe bijzonder en mooi dat moment was, daar op boven op die rots in de woestijn, met Jesse zo dichtbij.

Tips voor mediteren:

  • Mediteren is louter zijn, in het hier en nu. Het is een goede manier om af te stemmen op je innerlijke rust en om te gaan met stress en spanningen.
  • Er zijn enorm veel manieren om te mediteren en ook allerlei redenen om ermee te beginnen: om te ontspannen bijvoorbeeld, om bij jezelf te komen en om te gaan met (negatieve) emoties.
  • Zoek een rustig plekje waar je ongestoord kunt zitten in kleermakerszit, op een stoel of op een andere manier die prettig voelt voor jou.
  • Ga makkelijk zitten, ontspannen rechtop. Niet te strak, niet te losjes. Ogen gesloten en adem een paar keer diep in en langzaam uit. Hierdoor ontspan je vanzelf dieper. Je aandacht blijft helder en alert.
  • Je bent stil en kalm, mediteer zonder verwachtingen, niets hoeft. Richt je aandacht op je ademhaling, tel de in- en uitademing, of zeg in stilte een mantra.
  • Als je merkt dat je bent af- geleid, laat de afleiding los en breng je aandacht terug naar de ademhaling en het hier en nu.
  • Bij mediteren observeer je je gedachten zonder ze te veroordelen: zo probeer je tot jouw ware kern te komen.

‘De woestijn is zo groot, de horizon ligt zo ver weg, dat je je er klein door gaat voelen en stil wordt’  Paulo Coelho – De Alchemist