Hou je van jezelf?

Hou je van jezelf? Zo begon Satya Simran kort geleden haar yogales. Die vraag kwam op dat moment keihard bij me binnen en bleef vanaf dat moment alsmaar in mijn hoofd spoken.  Die vraag had nog nooit iemand aan me gesteld, sterker nog: ik heb mezelf nog nooit afgevraagd of ik wel van mezelf hield. De vraag bracht me in vertwijfeling want ik voelde die liefde voor mezelf niet en dat riep ook weer andere vragen bij me op. Hoe kan ik liefde voor anderen voelen en geven en sta ik daar eigenlijk wel echt voor open?

Ik ben niet opgegroeid in een harmonieuze omgeving. Mijn ouders hadden een ongelukkig huwelijk en ik denk dat ze daardoor niet in staat waren om hun kinderen liefde te geven. Vanaf mijn peutertijd herinner ik me dat er wekelijks flinke ruzies waren thuis. Kortom, ik groeide op in een gezin met weinig liefde, waar ik me onveilig voelde en met het gevoel dat ik ongewenst was.
Vanaf mijn puberteit had ik moeite met relaties en intimiteit. Pas toen ik Trea, mijn vrouw, leerde kennen voelde ik pas echt wat liefde was. Het heeft ook lang geduurd voordat ik het aandurfde om aan kinderen te beginnen. Ik was erg onzeker of ik een goede vader zou zijn voor mijn kinderen. Maar uiteindelijk kregen we 2 prachtige zonen, Sjoerd en Jesse (die al op jonge leeftijd is overleden).

Na die bewuste les met de vraag ‘Hou ik van mezelf’ heb ik met Trea een mooi gesprek gehad over mijn jeugd, het gebrek aan liefde en mijn twijfels dat als ik niet van mezelf hield of ik dan wel in staat was om voldoende liefde te geven aan haar en Sjoerd.

Ook heb ik mijn twijfels over het houden van mezelf aan Satya Simran voorlegd. Zij zei me dat er juist veel liefde in mij zat. Ik vond het heel liefdevol dat ze dat zei, maar ik kon die liefde in mij zelf niet voelen. Maar ik begreep wel dat er liefde diep in me zit en dat het is mijn diepste wens om minder moeite te hebben met liefde te geven, liefde te ontvangen en die liefde in mijzelf te voelen. Satya Simran  heeft me daarna aangespoord om mijn creativiteit aan te boren en verhaaltjes te gaan schrijven en daardoor mezelf te manifesteren, laagje voor laagje af te pellen, mezelf te ontvouwen en openstellen voor die liefde. Door yoga leren we te observeren, af te vragen, accepteren, loslaten, inzien en dit brengt ons tot onszelf.

Ik begreep dat dit het pad was dat me zou moeten leiden naar het antwoord op mijn twijfels en ik ging er mee aan de slag. Bijvoorbeeld door ‘Binnen in mij is liefde’ toe te passen als Sankalpa (intentie) bij het mediteren.

Stapje voor stapje begon ik te voelen en in te zien dat er liefde in mij zit. Dat ik niet alleen liefde kan voelen voor Trea, Sjoerd en Jesse maar ook liefdevol kan zijn naar anderen.

Maar de echte liefde voor mezelf bleef nog steeds iets ongrijpbaars voor me, dat ik niet kon voelen.  Tot ik een ingeving kreeg. Ik herinnerde me iets dat ik had geleerd van Jet, die ik had ontmoet tijdens een eerdere yoga & meditatie vakantie. Ook zij had als kind weinig liefde gehad van haar moeder. Toen ze het daar later moeilijk mee kreeg, nam ze in haar gedachten de Kleine Jet mee aan haar hand. Ze troostte de Kleine Jet en was lief voor haar. Ik heb dit toen een paar keer zelf toegepast en het gaf mij troost. Ik besloot dit nu opnieuw toe te passen, maar nu met de focus om ook liefde voor mezelf te kunnen voelen.

In meditatie ging in gedachten naar de Kleine Willem toe als peuter, kleuter en als jongetje op de lagere school. Ik nam de Kleine Willem bij me op schoot, ik knuffelde hem, ik bracht hem naar bed, las hem voor bij het naar bed gaan, gaf hem een kus en zei welterusten tegen dat kleine onzekere jongetje. En toen de Kleine Willem sliep voelde ik liefde voor hem, met een brok in de keel eindigde ik de meditatie.

Maar als ik de Kleine Willem liefde kon geven en compassie voor hem kon voelen, dan zou ik toch ook liefde voor mezelf moeten kunnen voelen?
Ik voelde dat ik op de goede weg was, dat er diep in mij liefde zat die ik voor anderen kon voelen maar de echte liefde voor mijzelf – voor de Grote Willem – zat nog te diep. Misschien moest ik nog dieper naar binnen keren, of moest ik meer geduld hebben of moest ik het accepteren en zijn met wat er is.

Terwijl ik dit schreef lag ik op het hippiestrand van Tenerife, de woorden vloeiden als vanzelf uit mijn pen. Ik was op Tenerife voor een yoga & meditatie retreat en de rust en het mediteren gaven me de ruimte om dieper bij mezelf naar binnen te keren. Ik merkte dat het vertrouwd voelde om hier in deze omgeving mijn verhaal en mijn twijfels met anderen te delen en vooral dat het hielp om het mezelf hardop te horen zeggen en mezelf daardoor meer te openen.

Op de 3e morgen hadden we een meditatie gericht op de hartchakra. De hartchakra staat voor liefde, liefde voor jezelf en liefde voor je omgeving.
Ik heb wel vaker in groepsverband deze meditatie gedaan, maar dit keer gebeurde er voor het eerst echt iets diep van binnen bij mij. Ik voelde aanvankelijk vooral liefde, compassie maar ook trots voor Trea, Sjoerd en Jesse. Maar naar mate de meditatie dieper naar binnen ging voelde ik ook een intens gevoel van liefde en compassie voor mezelf. Ik besef dat het misschien zweverig klinkt, maar ik voelde een golf van liefde in mij stromen voor mezelf en voor anderen.  Ik voelde tranen in mijn ogen, want ik wist: Ik voel liefde in mij, ik kan van mezelf houden!

Ik realiseer me achteraf dat ik onbewust teveel met mijn verstand op zoek was naar de liefde in mijzelf en ik besef nu dat je liefde, simpelweg, alleen maar kan voelen met je hart.  Het gebrek aan liefde thuis heeft mij gevormd. Mede daardoor zat ik vaak vast in dezelfde negatieve patronen als mijn ouders. Ik was geneigd eerder negatief dan positief te zijn, ik was vaker somber dan oprecht blij, ik gaf veel makkelijker kritiek dan dat ik een compliment maakte, ik was regelmatig snel geërgerd of ik reageerde soms bot naar anderen.
Het heeft tientallen jaren geduurd voor ik dit kon inzien. Maar ik weet nu dat er liefde in mij zit, dat ik van mezelf kan houden en verder kan transformeren om de liefde in mij te laten stromen en te leren mijn liefde beter te uiten naar mezelf en naar anderen.

Light of the world, shine on me
Love is the answer (let it shine)
Shine on us all, set us free
Love is the answer (you know the answer is love)

(Todd Rundgren – Love Is The Answer)